Fundamenten Olga’s verhaal begint in het hart van Eysk, een stadje dat aan de Russische zeekust de zee rookt, de tijd negeert en waar krabben soms harder werken dan mensen. In 1984 kwam ze ter wereld – precies getimed tussen het einde van een koude oorlog en het begin van een warme maaltijd bij haar oma thuis. Haar jeugd was allesbehalve conventioneel: haar ouders combineerden liefdevolle chaos met een diepe wijsheid en een scherp gevoel voor ironie. Balans, steun, begrip en motivatie waren er net zo vanzelfsprekend als borsjtsj op tafel. Familie was haar anker én haar springplank. Thuis werd ze geleerd dat men kritisch moet durven kijken, maar steeds met een glimlach en een open geest. Religieus bleef haar huis altijd een beetje zoals het weer in Eysk: lastig in een hokje te stoppen. Olga groeide op met een vrijzinnige levenshouding waarin de natuur, het toeval én het mysterie hand in hand gingen – misschien niet heilig, maar zeker groots. Panteïsme was geen woord dat vaak over tafel ging in haar jeugd, maar de overtuiging dat alles met elkaar verbonden is – van blauwe lucht tot een halflege theekop – stroomde wel degelijk door haar bloed. Dromen en Ambities Een droom van beroemdheid, macht of grote rijkdom? Nee hoor. Olga had andere ambities. “Het innerlijke begrijpen,” zo zei ze eens, “is een betere investering dan aandelen in roem.” Ze was altijd al een beetje die ‘andersdenkster’: niet uit de toon vallend om te provoceren, maar gewoon omdat nieuwsgierigheid haar natuurlijke habitat is. Als jonge Olga was ze diegene die in de keuken ingrediënten mixte tot onverklaarbare brouwsels. Waar andere kinderen een limonadefabriek bouwden, ontwierp zij thuis haar eerste ‘anti-mug parfum’ – stiekem op basis van knoflook, want dat werkt écht, maar zorgde er helaas wel voor dat niemand haar wilde knuffelen. Uiteindelijk werd ze cosmetisch scheikundige. Ze vond het prachtig: op de grens van wetenschap en magie, altijd ruimte voor experiment. Routine is best lekker – vooral als het om ontbijt gaat – maar als het gaat over het leven, koos Olga steevast voor nieuwigheid, ontdekking, elke dag een tikje anders gekruid dan gisteren. Haar motto: je hoeft geen avant-garde schilder te zijn om elke dag een beetje buiten de lijntjes te kleuren. Uitdagingen en Groei Het mag dan misschien lijken alsof haar leven als een vrolijke laboratoriumrat liep, maar uitdagingen bleven uiteraard niet uit. Ze ontdekte snel dat mensen niet altijd even betrouwbaar zijn. “Niet altijd, en het is goed zo,” zegt ze daar zelf over, met een blik die verraadt dat ze het zelfs interessant vindt. Onverwachte wendingen zijn in haar ogen geen drama maar leermeesters – elke misstap, elk struikelblok, levert wel iets verschrikkelijk waardevols op: inzicht, veerkracht en zo nu en dan een goede grap voor de volgende familiefeestjes. Wanneer het leven een citroen naar haar gooide, vroeg ze niet meteen om tequila, maar zocht ze uit hoe je er een prima gezichtsmasker uit kon halen. Olga heeft geleerd uitdagingen niet te zien als tegenwind, maar als dat nieuwsgierig briesje dat haar kaplaarzen een stukje verder draagt. Het proces van volwassen worden betekende voor haar niet het verliezen van speelsheid, maar het inzien dat iedere tegenslag, hoe zuur die ook is, uiteindelijk bijdraagt aan wie je echt bent. Prestaties en Invloed Als je Olga vraagt naar haar grootste prestatie, noemt ze niet direct de patenten en producten waar haar naam op staat. Ze vertelt over haar carrièreswitch, een wending die haar leerde dat het traditionele beeld van ‘werk’ niet alleen over geld of status hoeft te gaan. Voor haar is werk niet langer een noodzakelijk kwaad, maar een bron van voldoening. Zingeving, verdieping, connectie: dat zijn haar echte valuta. “Ik ben erachter gekomen dat oppervlakkigheid mij niet langer verzadigt — ik wilde iets creëren waar mensen écht wat aan hebben, met eerlijke ingrediënten en eerlijke bedoelingen.” Invloed op anderen? Die zoekt ze niet actief op, maar haar openheid, kritische blik en humor werken aanstekelijk. Ze is selectief als het op groepen aankomt, gaat niet blind mee met de meute en kiest haar communities bewust. Haar belangrijkste criterium: universele menselijke waarden en verantwoordelijkheid. Geen clubjes voor het clubje zelf; Olga is pas echt tevreden wanneer ze merkt dat haar bijdragen verschil maken, hoe klein ook. Visie De wereld verandert sneller dan je in Eysk een visser een wodka ziet uitschenken. Olga ziet het met een open, rustige blik aan. Ze gelooft dat evolutie – in technologie, in mensen, in de wetenschap en in zichzelf – een onstuitbare kracht is. Paniceren over wat ‘allemaal anders wordt’ levert alleen maar grijze haren op of een chronisch overtollige voorraad handcrème. “Het is gewoon het gewone gangetje van het leven,” zegt ze relativerend. Als je het met wat maturiteit en kritische afstand bekijkt, is het zelfs best boeiend, vindt ze. Voor de toekomst droomt Olga niet over vliegende auto’s of parfum dat je naar Mars kan sturen. Haar visie is persoonlijk én universeel: altijd nieuwsgierig blijven, altijd open staan om te leren, risico’s nemen waar het kan, en nooit vergeten dat humor zuiverend werkt – op de huid én op de ziel. Ze blijft, ondanks alles, bewust zoeken naar kleine ontdekkingen. Bij haar zijn zelfs tegenslagen de start van een nieuw experiment, want ieder falen levert weer een leerzaam ingrediënt op, en als ze eerlijk is: zonder een vleugje chaos is het leven best saai. Zo gaat Olga door het leven: een mix van experiment, aanstekelijk optimisme en de nuchterheid van iemand die weet dat een goede dag soms begint met een kleine misstap en eindigt met een geniale uitvinding – of gewoon met een hartelijke lach en een kop thee. Ze is geen heilige, geen heldin, maar gewoon een mens met een knipoog naar de kosmos, en een stiekeme wens om ooit een crème te maken die rimpels en pessimisme in één klap wegwerkt.