Altijd Op Weg: In Vrijheid en Verbinding Hoofdstuk 1: Fundamenten Ik ben Johan, geboren in Tongeren in 1966 – een kleine stad waar de Romeinse fundamenten bijna net zo stevig zijn als de waarden waarmee ik ben opgegroeid. Mijn eerste levensjaren verliepen in een gezin met een vrij klassieke samenstelling: mama, vader, twee zussen, een broer – en ikzelf, de jongste. Hoewel ik mijn jeugd niet per se als warm zou benoemen, heb ik daar geleerd hoe belangrijk het is om het anders te durven doen. Mijn roots liggen in een degelijk katholiek nest, maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik merkte dat die religieuze jas niet langer paste. Vrijzinnig atheïsme – dat is waar ik me thuis voel. Dat gevoel van ademen en kunnen kiezen, van bewust het juk van andermans waarheden afwerpen, is vrijheid die ik koester. Net zoals ik koester dat ik mezelf ben blijven bevragen, een kritisch oog op alles, ook op mezelf. Misschien heeft die behoefte aan vrijheid me gevormd tot iemand die niet alleen in groepen kan opgaan, maar ook de stilte opzoekt. Ik ben een eenzaat, zonder schroom. Tijd alleen is voor mij geen straf, maar een kans om na te denken, alles op een rijtje te zetten. Tegelijk voel ik het belang van verbinding – een soort gezonde, licht ironische hang naar clubjes en kleine gemeenschappen die het dogma achter zich laten. Lid ben ik onder meer van een vrijzinnig gezelschap en ik zit – geheel vrijwillig – in het bestuur van de vereniging van mede-eigenaars in mijn appartementsblok. Misschien is het die dualiteit – de behoefte aan ruimte én connectie – die me het meest typeert. Hoofdstuk 2: Dromen en Ambities Als ik droom, dan doe ik dat met beide voeten op de grond en mijn hoofd een beetje in de wolken. Experimenteren spreekt me aan – of dat nu is met nieuwe technologie, AI, of met een kersvers gerecht in een onbekende keuken ergens halverwege de wereld. Mijn carrière heeft zich afgespeeld in de IT; ik ben nieuwsgierig van aard, blijf graag op de hoogte. Niet omdat ik per se voorop wil lopen of beroemd moet zijn, maar omdat ik geloof dat groei en verandering bij het leven horen. Mijn grootste ambities zitten in het beleven en het vormgeven van het nieuwe: reizen, ontdekken, ervaringen vergaren – het liefst op plekken waar de routine wankelt en de verwondering gloeit. Maar ook dichter bij huis: een nieuw IT-project opzetten, de smaak van succes opnieuw proeven, of gewoon de kracht van alledaags geluk oogsten. Ik haal veel voldoening uit het vooruitzicht om deze paden verder te bewandelen, liefst met een gezonde dosis relativering en humor. Want ik zie het leven als een grote wandeling – soms met stijlvol stroeve schoenen, soms blootsvoets door het natte gras, altijd nieuwsgierig naar wat er om het volgende hoekje ligt. Hoofdstuk 3: Uitdagingen en Groei Het leven strooit graag steentjes op je pad, soms kleine keitjes, soms van die lompe blokken waar je niet omheen kunt. Ik zie mezelf als een stevige diesellocomotief: niet snel uit balans te brengen, altijd bereid om nog een wagonnetje achter mij aan te nemen. Tegenslagen zijn moeilijk, maar altijd voorbijgaand. Het niet behalen van dat ene diploma was even slikken, ja. De neus gestoten aan te optimistische inschattingen van andere mensen – het overkomt me, en vaak kan ik er achteraf lachend naar kijken. Waar het om draait, vind ik, is het vermogen om door te gaan. Om te schakelen naar een ander spoor, wanneer het oude even niet werkt. Een van de grootste uitdagingen in mijn leven was het opstarten en beheren van een klein hotel-restaurant in de Ardennen. Een onderneming vol hobbels en verrassingen, maar juist dat maakte het zo'n geweldige leerschool. Ik heb geleerd dat mislukkingen soms gewoon een andere verkapte vorm van succes zijn, of in elk geval een goed verhaal bij een glas wijn. Het begrip ‘groei’ is voor mij onlosmakelijk verbonden met zelfinzicht – het besef dat je af en toe je eigen motieven en onzekerheden moet doorspitten, wil je verder komen. Geen makkelijke route, maar onmisbaar om flexibel en gelukkig in het leven te blijven staan. Hoofdstuk 4: Prestaties en Invloed Als ik terugkijk, komen er verschillende momenten naar boven waar ik met plezier en een vleugje trots aan terugdenk. Mijn carrière in de IT was goed – niet spectaculair in de zin van grote wereldfaam, maar wel degelijk, verrassend en steeds vol nieuwe impulsen. Echt schitteren deed ik toen ik samen met mijn partner een hotel-restaurant uit de grond stampte en dat tien jaar lang draaiende hield. Het was avontuur, ondernemerschap, vallen en weer opstaan in één. Toch zijn het niet de diploma’s of titels of winsten die het zwaarste wegen. Het meest trots ben ik op mijn bijdrage, samen met de mama uiteraard, aan het opgroeien van onze twee zonen. Zij lijken hun weg te vinden, autonoom, verstandig, zacht en zelfstandig. Verstaan dat ik daarin een rol heb gespeeld – dat voelt als mijn kostbaarste prestatie. Invloed, als begrip, is voor mij nooit macht geweest. Ik hecht aan voldoende comfort, ja – genoeg middelen om goed te leven en te kunnen delen met de mensen van wie ik hou. Maar invloed betekent voor mij vooral: anderen inspireren om hun eigen vrijheid te zoeken, hun eigen keuzes te maken, te durven leren en lachen onderweg. Hoofdstuk 5: Visie Als ik denk aan wat ik aan mijn dierbaren zou willen nalaten, dan is het niet zozeer een erfenis van bezittingen, maar een besef van vrijheid. Dat ze hun eigen pad mogen inslaan, hun eigen twijfels mogen onderzoeken, hun eigen geluk mogen zoeken – zonder opgelegde dogma's of verstikkende normen. Ik hoop dat mijn zonen uitgroeien tot gelukkige, zelfbewuste mannen, vrij om te kiezen en krachtig in hun nieuwsgierigheid. Mijn eigen toekomst? Die beeld ik me graag in als een mozaïek vol grotere en kleinere reizen, nieuwe projecten, momenten van stilte én gedeelde lachbuien aan tafel, ergens op een zonnige plek of gewoon thuis. Ik geloof dat geluk zit in de kleine dingen – samen koffie drinken, een goed gesprek, onderweg leren van jezelf en anderen. Het leven hoeft niet groots en meeslepend te zijn om waardevol te zijn. Voor mij zit het avontuur vooral in beweging blijven, in je openstellen voor het nieuwe, in relativeren en blijven lachen – ook om mezelf als dat nodig is. Wie weet waar de trein naartoe rijdt – zolang het spoor maar eigen gekozen is, vind ik elke halte de moeite waard.